Vrijdag 6 juli: een balansdag

Een mooie dag om de balans eens op te maken. Het is vandaag een wisseldag. Na drie dagen gekampeerd te hebben, pak ik nu een hotelletje om te recupereren. Er zijn nauwelijks gasten. Het is half elf in de ochtend en ik zit op m’n hotelkamer in het gat Eaux-Puiseaux, vlak onder Troyes. De hoteleigenaar (een onaangename man) heeft me medegedeeld dat er niet nog een overnachtingsmogelijkheid is 🙄. Vanmiddag sla ik m’n bivak op aan de andere kant van het gat. Maar het gat is zo klein dat het eigenlijk geen andere kant heeft. Ik kan mijn motor er naar toe duwen. Dus heb ik wat tijd om op mezelf in te zoemen.

Ik ben nu vijf dagen op pad en wat doet dat nou met me. Voel ik me alleen? Nee, ik heb het veel te druk met regelen en organiseren. Bovendien krijg ik van alle kanten zulke leuke reacties via m’n site en Facebook dat ik me nog niet alleen kán voelen. Dat regelen en organiseren kost me wel energie. Vroeger ging dat vanzelf, wat was ik toen toch een jonge god😜. Mijn hele systeem moet om. Ik moet mezelf dus de tijd gunnen om in die nieuwe modus te komen: opstaan, wakker worden, naar de toilet, ontbijten, kont afvegen, oh nee andersom 🤣, koffie nemen en dat is nog maar ’t begin van de dag. Thuis weet je waar alles ligt. Maar op de camping ben ik ondertussen mijn tandenborstel en onderbroek kwijtgeraakt. En dan heb ik het niet eens over de zelfde procedure in het hotel. Daar liggen de sleutels van de kamer dan nog op de ontbijttafel beneden of ligt m’n mobiel nog op het ontbijtbord, klaar om afgeruimd te worden 😖.

Wat leer ik hiervan:

Les 1: alles wat thuis zo gewoon lijkt, is anders als je alleen op reis bent. Dan kost je dat energie (wat een dooddoener!).

Les 2: de vanzelfsprekende procedures thuis geven je een stuk rust en geluk die je je thuis niet bewust bent. Erger nog: je noemt het sleur (hier gaan we al wat de diepte in).

Les 3: en tenslotte voor iedere zestiger die dit leest (en nu gaan we echt tot op de bodem): je hersens lopen op een aantal terreinen tientallen jaren achter (of een veelvoud hiervan). Dit betreft vooral de dingen die je nog dénkt te kunnen. Dat noemen we “onbewust onbekwaam”. Dat achterhaalde zelfbeeld maakt ons binnen onze dagelijkse comfort-zône wel een stuk zelfverzekerder. Maar het is zelfvertrouwen is gebaseerd op drijfzand. Het voelt alleen zo lekker 😜.

Hé! Een andere stijlvorm! Ik schrijf opeens in de “je” en “wij”-vorm 🤣.

Leer deze lessen uit je hoofd; als ik terug ben, overhoor ik je. Ik ben en blijf natuurlijk docent. Voor ons zestigers ben ik extra streng in de overhoring. Jullie hebben er ook het meeste baat bij om je huiswerk goed te doen. Je beloning zal zijn: een stap maken van “onbewust onbekwaam” naar “bewust onbekwaam”. Een eerste stap van een lange reis…

Wordt vervolgd.

6 gedachten over “Vrijdag 6 juli: een balansdag

  • juli 6, 2018 om 2:44 pm
    Permalink

    Mooi om je verhalen en avonturen te kunnen volgen Henk.
    Veel plezier!

    Beantwoorden
    • juli 6, 2018 om 4:19 pm
      Permalink

      Leuk om van je te horen! Het me echt goed 🙂 en ben benieuwd wat me allemaal nog te wachten staat! Groetjes aan Erik.

      Beantwoorden
    • juli 7, 2018 om 7:47 am
      Permalink

      Hoi Oege,
      Goed om van je te horen 😀. Je hebt helemaal gelijk. Een goede vakantie toegewenst en leuk dat me volgt!

      Beantwoorden
  • juli 7, 2018 om 10:44 am
    Permalink

    Ik ben nog ver van de zestig af 🙂 maar herken met toch al in de dingen die hè schrijft. Gaaf wat je doet, blijf je volgen.

    Beantwoorden
    • juli 7, 2018 om 11:57 am
      Permalink

      Goed om van je te horen! Wij denken nog vaak aan onze reisontmoetingen in Indonesië. Mooie herinneringen…. Groeten aan Sigrid en de kids

      Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Jolanda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *