Het principe van “Veldruiming” in het schaken heeft iets “stiekums”… Als de tegenstander een zet doet, kijk je vooral naar wat het verplaatste stuk in kwestie aan nieuwe dreigingen toevoegt. Daarmee leidt het op een heel natuurlijke wijze de aandacht af van alles dat het stuk achterlaat…: een leeg veld. En dat wordt niet altijd gesignaleerd.
Zwart is aan zet
De volgende partij tussen Pieter Buzing en Michiel van Woerden is een mooi voorbeeld. In de match Schaakmat 1 – DSC 1 werd met wit aan het eerste bord het enige punt gescoord voor DSC. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Zwart kwam goed uit de opening en had het fraai af kunnen maken als hij zijn sterke 14de zet meer naar waarde had geschat. Deze zet oogt agressief en is het ook…., maar heeft ook nog een Verborgen Stille Kwaliteit. Helaas voor Michiel word dat niet opgemerkt. In het vervolg gaat het van kwaad tot erger voor zwart. En na een aantal zwakke zetten van zijn tegenstander neemt Pieter het initiatief in het eindspel over en wint. De analyse is van Pieter, met een “Stille” aanvulling van ondergetekende.