Wat is een mooie schaakzet in het computer tijdperk? Het is bijna een filosofische vraag…. Er zijn nogal wat rijtjes, maar dat zijn allemaal zetten die ontsproten zijn aan de menselijke geest. De meeste lezers kennen de zet 23. … – Dg3!! van Frank Marshall. Heeft de computer iets toegevoegd aan het rijtje “Mooiste schaakzetten ooit gespeeld”? Ik denk het niet. Wel ben ik er van overtuigd dat de computer het rijtje “Mooiste schaakzetten NOOIT gespeeld” aanmerkelijk heeft uitgebreid. Het betreft zetten die in de analyse direct na de partij niet opgemerkt, verborgen zijn gebleven; zelfs op grootmeesterlijk niveau komt het steeds vaker voor. Gewoon omdat ze bij voorbaat moeilijk in ons denkraam passen. Ik bedoel de zet waarvan je, als je hem ziet in het venstertje van je schaakprogramma, niet begrijpt waarom de zet zo goed is. Wat die zet doet… Daar kunnen we leren van de computer. Laten we het “ De Verborgen Zet” noemen.
Ik spaar die zetten. En heb al een aardig setje verzameld.
Dit zijn de zetten waar we van kunnen leren!
Het aardige is, dat ze bijna in iedere partij, op ieder niveau na een grondige analyse aan de oppervlakte komen.
Als voorbeeld de volgende partij uit de interne competitie van De Delftsche Schaakclub tussen coming man Julian Oskam en de gevestigde orde in de persoon van clubkampioen Gert Legemaat (ratingverschil bijna 350 punten!). Ook in deze partij zet Stockfish ons op het spoor. Een partij met twee gezichten: aanvankelijk een weergaloze aanvalspartij van Julian, die zo maar in aanmerking kan komen voor de “Partij van het jaar”. Gert wordt, inclusief stukoffer, gehalijnd en weet met moeite te vluchten in een compleet verloren eindspel van Loper en Toren tegen een Dame.
Maar dan gaat Gert toveren. Als een Middeleeuwse Merlijn, achter de kantelen, in de ruïne van zijn Vesting terwijl de rammei klaar staat om de kasteelmuur te breken, richt hij zich op. En stelt hij in een stelling met een -4.52 computerwaardering de mening van niemand minder dan Magnus Carlsen (ratingverschil ruim 600!) ter discussie. Met als resultaat een terecht remise. Hoe dat mogelijk is….?
Fortresses: “To be or not to be?”
Waarom passen deze zetten (hier de 39ste zet) niet in ons denkraam? Wat is er leerzamer om aan de hand van dit soort voorbeelden en met concrete varianten met elkaar te leren. Heb je interesse? Voor verdere informatie kun je contact met me opnemen.
=============================================================================
Presentation: “The Hidden Move”
‘I do not believe in fortresses’ – Magnus Carlsen
What is a beautiful chessmove in the computer era? It is almost a philosophical question. There are quite a few lists… but those are all moves sprung from the human mind. Most readers know the move 23. … – Dg3!!! by Frank Marshall. Has the computer added anything to the list of ‘Most beautiful chess moves ever played’? I don’t think so. However, I am convinced that the computer has added considerably to the list of ‘Most beautiful chess moves NEVER played’. Moves that went unnoticed, hidden in the analysis immediately after the game. Even at the grandmaster level, it is increasingly common. Simply because they are difficult to fit into our frame of mind in advance. I mean the move of which, when you see it in the window of your chess program, you don’t understand why the move is so good. What that move does… Let’s call it ‘ The Hidden Move’.
I collect these moves. These are the moves we can learn from! And I did collect a nice set already. The nice thing is, they can surface almost in any game, at any level after a thorough analysis.
As an example the following game from the internal competition of De Delftsche Schaakclub between coming man Julian Oskam and the establishment in the person of club champion Gert Legemaat (rating difference almost 350 points!). In this game, too, Stockfish puts us on track. A game with two faces: initially an unparalleled attacking game by Julian, which could easily qualify for the ‘Game of the Year’. An advance on the future: we will hear more about him! Gert is h-filed, including a piece sacrifice, and barely manages to escape into a completely lost endgame of Bishop and Rook against a Queen.
But then Gert starts doing magic. Like a medieval Merlin, behind the battlements, in the ruins of his Fortress while the rammei is ready to break the castle wall, he straightens up. And in a position with a -4 .52 computer rating, he questions the opinion of none other than Magnus Carlsen (rating difference over 600!). The result was a deserved draw. How that is possible….?
Fortresses: “To be or not to be?”
Why is it that these moves (here the 39th move), do not fit into our frame of mind? What could be more instructive to learn from each other using examples like this and with concrete variants? Are you interested? For further information, please contact me.