Vrijdag jongstleden heb ik m’n vuile was ingeleverd bij het hotel. De blonde eigenaresse van het hotel verzekerde mij een snel retour van de was… Nee, dus 😬. Het gevolg is wel dat ik nu zonder motorkleding zit. Kortom, morgenochtend kunnen we wij pas de motor op en het eiland verkennen en dat wordt vandaag dus wandelen….
Dat deze ongelukkige samenloop van omstandigheden tot een geweldig leuke ontmoeting heeft geleid, bewijst maar weer eens het grote gelijk van JC: “Elk nadeel…..”
Vanochtend om 11.11 uur trekken we onze wandelschoenen aan en gaan we op zoek naar één van de grootste bezienswaardigheden van Luogosanto en omgeving: een kurkeik van 200/300 jaar oud. Op de heenweg (naar beneden) bewandelen we een middeleeuws bergpad en bereiken we na anderhalf uur de eik die keurig op ons gewacht heeft.
Het Middeleeuwse bergpad…
Rechts zie je de monumentale kurkeik.
Ondertussen hebben zich donkere wolken boven ons samengepakt…
Dus flink de pas er ingezet om voor de bui binnen te zijn. Nou dat is niet gelukt. In het stadje, 500 meter voor het hotel, breekt de hemel open en weigert Juut terecht om nog maar één stap voor de ander te zetten. Schuilend onder een klein balkonnetje, gewapend met één krakkemikkige paraplu en staand vóór een klein raampje komen de slagregens met bakken naar beneden. Het water spoelt ons letterlijk over de schoenen.
Tot plotseling één van de luiken in de raamopening open gaat en er iets Italiaans gebrabbeld wordt……
Judith doet live én op locatie verslag van onze onvergetelijke ontmoeting met signora Catharina.
In halfbakken Frans en Italiaans krijgen we tissues, snoepjes en lieve woordjes aangereikt. Net zolang totdat de zon buiten weer schijnt. Morgen verzinnen we een leuk gebaar voor haar, want het adres hebben we onthouden!