DE COMBINATIE VAN DE WEEK!/THE COMBINATION OF THE WEEK
Zwart aan zet/Black to move
Uit de recente partij van Jaap de Koster met zwart tegen Swarnangshu Ghosh (rating 1802) met wit, uit de KNSB wedstrijd DSC4-DSC6 . Zwart staat heel goed en kan hier een prachtige verborgen zet spelen die je niet snel meeneemt als kandidaat-zet. Na deze onverwachte zet stort de witte stelling snel in elkaar. Jammer, maar heel begrijpelijk dat Jaap ‘m niet vond. Zien jullie de zet? Een tip: zoek het sterkste veld voor het zwarte Paard!
From the game of Jaap de Koster with black against Swarnangshu Ghosh (rating 1802) with white, from the KNSB match DSC4-DSC6 . Black is in a very good position and can play a wonderful hidden move here that you don’t easily bring along as a candidate move. After this unexpected move the white position quickly collapses. Too bad, but very understandable that Jaap didn’t find it. Do you see the move? A tip: find the strongest square for the black Knight!
En de oplossing van de combinatie van vorige week is:/And the solution of last week’s combination is:
Kb3?
….. – Rg6xg3+ !
Bxg3 – Bxe8 en de partij eindigde in remise. Goed en snel gezien van Oleg!/ and the game ended in a draw. Good and adequate observation from Oleg!
Het is zelden voorgekomen dat de Verborgen Zet niet tíjdens, maar na áfloop van de partij gespeeld had kunnen worden. Immers, als de zwartspeler opgeeft dan is de partij klaar. Waarom dan nog verder analyseren? Tenzij…..
Deze partij is gespeeld aan het eerste bord van de oefenmatch DSC-Delft 1 tegen het Olympiade team van Curaçao tussen Jan-Willem de Jong (met wit) namens DSC en Ursus van Bemmelen (met zwart) namens Curaçao. Het is het verhaal van een goede partij met een verrassend, abrupt slot. En een verbijsterende Verborgen Zet die nooit de kans kreeg om gespeeld te worden.
It is rare that the Hidden Move could have been played not during, but after the end of the game. After all, if the black player surrenders, the game is finished. So why continue the analysis? Unless…..
This game was played on the first board of the match DSC-Delft 1 against the Olympiad team of Curaçao between Jan-Willem de Jong (with the white pieces) on behalf of DSC and Ursus van Bemmelen (with the black pieces) on behalf of Curaçao. It is the story of a good game with a surprising, abrupt ending. And a baffling Hidden Move that never got the chance to be played.
Toen Gary Kasparov in 1997 een match van zes partijen verloor van de schaakcomputer, ging er een schok door de schaakwereld. Het moment was daar. De strijd over het schaakbord tussen mens en computer was beslist. Nog even en geen mens kan nog tegen de rekenkracht van de schaakcomputer op.
Niet waar!
Wij, correspondentieschakers, hielden het nog heel lang vol, want tja… met een tijdslimiet van 50 dagen voor 10 zetten heb je alle tijd van de wereld om de rekenkracht van de computer te compenseren. Bovendien is het strategisch inzicht van de mens superieur, toch…?
Ongeveer drie à vier jaar geleden met de komst van AI werden wij ook de zegekar gebonden. Wanneer dát historische moment precies gepasseerd is weet niemand. Allereerst, wij speelden toch wat in de luwte van het actieve bord-schaakgebeuren. En…., omdat we in de loop van de tijd dikke vrienden van elkaar zijn geworden. De computer en de correspondentieschaker bedoel ik. Eigenlijk konden we niet zonder elkaar. En dikke vrienden verraden elkaar niet.
Ik weet nog goed dat het mij overkwam.
Het was de zomer van twee jaar geleden. Ik zocht op de webserver in de archieven van de ICCF (de Wereld Correspondentie Schaakbond) naar de uitslag van mijn eerste internationale toernooi in 1999. De ondersteuning van de thuiscomputer was in 1999 nog minimaal. In ieder geval niet te vergelijken met het de tegenstander van Gary Kasparov twee jaar eerder: het schaakprogramma Deep Thought II, ondersteund door een mega IBM-computer.
In dat toernooi was mijn remise partij tegen de Fransman Erik Benatar achteraf beslissend voor de top klasseringen. Het was een razend interessante partij, waarvan ik wist dat ik gewonnen moet hebben gestaan. De herinnering aan de maanden van bloed, zweet, tranen en verspilde moeite om een winstvariant te vinden staan nog in mijn grijze cellen gegrift.
Dus wat doe je dan, 23 jaar later? Correspondentieschakers zoeken in iedere stelling naar de beste zetten. Je vraagt Stockfish 15 (toen het sterkste open source schaakprogramma) om raad en die geeft ze. Hieronder vind je allereerst de partij met de analyse die grofweg overeenkomt met mijn analyses van toen. Zet de engine uit, die had ik toen ook niet.
En inderdaad…, om maar op de zaken vooruit te lopen. De computer heeft van mij gewonnen. Zelfs met mijn bedenktijd van twee maanden. Er zit een gat in de prachtige verdediging van zwart: een prachtig Stil Verborgen Zwart Gat.
En toch zijn er nog steeds correspondentie schaaktoernooien. Maar de toernooi tabellen bestaan uit louter remises. Ik doe er aan mee. Niet om te winnen, maar gewoon om nog kunststukjes te fabriceren. Want schaken is ook kunst.
When Gary Kasparov lost a six-game match to the chess computer in 1997, a shock went through the chess world. The moment had arrived. The battle over the chessboard between man and computer had been decided. Just a little longer and no human will be able to stand up to the computing power of the chess computer.
Not so!
We, correspondence chess players, held out for a very long time, because, well… with a time limit of 50 days for 10 moves, you have all the time in the world to compensate for the computer’s processing power. Besides, man’s strategic insight is superior, right…?
About three or four years ago with the advent of AI, we were also tied the victory chariot. When exactly that historical moment passed, no one knows. First of all, we played somewhat in the lee of active board chess. And…., because over time we became close friends. The computer and correspondence chess player I mean. Actually, we couldn’t do without each other. And close friends don’t betray each other.
I remember well when it happened to me.
It was the summer of two years ago. I was looking on the web server in the archives of the ICCF (the World Correspondence Chess Federation) for the results of my first international tournament in 1999. Home computer support in 1999 was still minimal. In any case, not comparable to Gary Kasparov’s opponent two years earlier: the chess program Deep Thought II, supported by a mega IBM computer.
In that tournament, my draw against the Frenchman Erik Benatar shoud be decisive in retrospect for the top rankings. It was a intense and interesting game. The memory of the months of blood, sweat, tears and wasted effort to find a winning variation are still etched in my grey cells.
White to move
So what do you do then, 23 years later? Correspondent chess players search for the best moves in every position. You ask Stockfish 15 (then the strongest open source chess programme) for advice and it gives them. First of all, below is the game with the analysis that roughly matches my analyses back then. Turn off the engine, I didn’t have it then either.
And indeed…, just to get ahead of myself. The computer did conquer. Even with a timecontrol of two months. There is a hole in black’s magnificent defence: a beautiful Silent Hidden Black Hole.
And yet there are still correspondence chess tournaments. But the tournament tables consist of mere draws. I participate in them. Not to win, but just to manufacture more art. Because chess is art.
Het principe van “Veldruiming” in het schaken heeft iets “stiekums”… Als de tegenstander een zet doet, kijk je vooral naar wat het verplaatste stuk in kwestie aan nieuwe dreigingen toevoegt. Daarmee leidt het op een heel natuurlijke wijze de aandacht af van alles dat het stuk achterlaat…: een leeg veld. En dat wordt niet altijd gesignaleerd.
Zwart is aan zet
De volgende partij tussen Pieter Buzing en Michiel van Woerden is een mooi voorbeeld. In de match Schaakmat 1 – DSC 1 werd met wit aan het eerste bord het enige punt gescoord voor DSC. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Zwart kwam goed uit de opening en had het fraai af kunnen maken als hij zijn sterke 14de zet meer naar waarde had geschat. Deze zet oogt agressief en is het ook…., maar heeft bovendien een Verborgen Stille Kwaliteit. Helaas voor Michiel word dat niet opgemerkt. In het vervolg gaat het van kwaad tot erger voor zwart. En na een aantal zwakke zetten van zijn tegenstander neemt Pieter het initiatief in het eindspel over en wint. De analyse is van Pieter, met een “Stille” aanvulling van ondergetekende.
The principle of “Field Clearance” in chess has something “sneaky” about it … When the opponent makes a move, you look mainly at what the piece in question adds in terms of new threats. In doing so, it very naturally diverts attention from everything the piece leaves behind …: an empty field. And that is not always spotted!
Zwart is aan zet
The following game between Pieter Buzing and Michiel van Woerden is a good example. In the match Schaakmat 1 – DSC 1, the only point scored for DSC was at the first board. But that did not go without a fight. Black came out of the opening very well and could have finished it off nicely if he had appreciated his strong 14th move more than the threat it posed. This move looks aggressive and it is…., but it also has a Hidden Silent Quality. Unfortunately for Michiel, it went unnoticed. In the sequel, things went from bad to worse for Black. And after several weak moves by his opponent, Pieter took over the initiative in the endgame and wins. The analysis is by Pieter, with a “Silent” addition by yours truly.
